Son Dakika Haberler

#YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #Hikayeler 2022 Haber Detay

#YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #hikayeler 2022 #hikayeler #korkuhikayeleri #başarıhikayeleri #hikaye #kısahikayeler #dinihikayeler #anlamlıhikayeler 0 Kişi Okudu – 0 Kişi Beğendi Sende beğen… Yoksul bir oduncunun zayıf mı zayıf, çelimsiz mi çelimsiz bir eşeği vardı. Oduncu yoksul olduğu için eşeği de doğru dürüst beslenemiyor, gün geçtikçe zayıflıyordu. Yemek için saman bile bulamıyordu. Üstelik hiç dinlenemiyor, ormandan şehre odun taşımaktan yorgun ve bitkin düşüyordu. Ağır yük taşımaktan zavallı hayvanın sırtı yaralar içindeydi. Kendi karnını güçlükle doyuran sahibi, ne yazık ki eşeğinin hâline hiç aldırış etmiyordu. Oduncunun bir arkadaşı seyis idi yani padişahın sarayında atların bakımından sorumluydu. Oduncu bir gün eşeğiyle oduna giderken yolda bu arkadaşına rastladı. Selamlaştılar. Seyis eşeğin hâlini görünce acımıştı. – “Bu zavallının hâli nedir böyle?” diye sordu. – “Tek nedeni benim yoksul olmam. Ben karnımı zor doyuruyorum zaten.” diye cevap verdi oduncu. Seyis hem arkadaşına yardım etmek hem de eşeği bu durumdan kurtarmak istiyordu. – “Sen onu birkaç günlüğüne bana ver de padişahın ahırında beslenip biraz kendine gelsin.” dedi. Oduncu bu teklife sevinmişti. “Hem eşeğim biraz güçlenir hem de padişahtan bana biraz yardım gelir.” diye düşünüp eşeği arkadaşına teslim etti. Seyis eşeği padişahın ahırına götürüp bağladı. Eşek temiz ve bakımlı ahıra girince önce çevresine bakındı. Her yer tertemizdi. Etrafında bir sürü bakımlı, semiz ve iyi görünümlü atlar vardı. Suları, yemleri düzenli olarak geliyor ve vakti geldiğinde tımar ediliyorlardı. Çelimsiz eşek bir onların hâline bir de kendi hâline bakıp iç geçirdi. Gördüklerine dayanamayınca, “Allah’ım! Ben bu kadar sıkıntı çekerken bu atlar neden bu kadar rahat yaşıyor? Ben de senin yarattığın bir varlık değil miyim?” diye söylenmeye başladı. O gece eşeğin gözüne uyku girmedi. Böyle bir yere geldiği için şükretmek yerine kendini atlarla karşılaştırıp şimdiye kadarki durumundan dertlendi: “Bu atlar hiç yük taşımıyorlar. Yiyip içip yatıyorlar. Üstelik biz eşeklerden daha güçlüler. Bu adaletsizlik değil mi?” diye söylendi durdu. Ertesi gün ahırda bir hareketlilik başladı. Tam o sırada savaş sesleri duyuldu. Atlara eyerleri, gemleri vuruldu ve savaşa gittiler. Eşek, ahırda yalnız kalmıştı. Savaşın ne olduğundan haberi yoktu. Şaşkınlık içinde olan bitenleri izledi… Aradan uzun bir zaman geçti. Savaş bitmişti. Atlar yorgun argın geri döndüler. Birçok mızrak darbesi almışlar, yara bere içinde kalmışlardı. Sonuçta ayakları bağlı olarak yere yatırıldılar. Sonra nalbantlar neşterlerle bütün atların bedenlerine saplanan parçaları çıkardılar. Eşek, bunları görünce aklı başına geldi ve sözlerini geri alarak şöyle dedi: “Yüce Rabbim! Ben yoksulluğuma da çektiğim sıkıntı ve açlığa da razıyım. Yeter ki savaş ve huzursuzluktan uzak kalayım. Ne o gıdayı isterim ne de o yaraları.” Bizler de kimi zaman başkalarının yaşamlarının iyi taraflarını görüp imreniriz. Oysa her insanın hayatının güzel yanları olduğu gibi zor ve kötü yanları da olabilir. Önemli olan hayatımızdaki güzelliklerin farkına varıp onları iyi değerlendirmektir. YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Mesnevî’den Hikâyeler | Mevlana Celaleddin Rumi #hikaye #hikayedinle #hikayeler #hikayesaati #sevgihikayeleri #sevgiöyküleri #engüzelhikayeler #duygusalhikayeler #mesnevi #YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #hikaye 2022 hikaye,hikayeler,sihirli hikayeler,hikayeler masallar,masal hikayeleri dinle,hikayeleri masal hikayeleri,prens ve prenses hikayeleri

#YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #Hikayeler 2022 Haber Detay
Bu haber 09 Ekim 2022 - 23:39 'de eklendi ve kez görüntülendi.

#YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #hikayeler 2022

#hikayeler #korkuhikayeleri #başarıhikayeleri #hikaye #kısahikayeler #dinihikayeler #anlamlıhikayeler

0 Kişi Okudu – 0 Kişi Beğendi Sende beğen…

Yoksul bir oduncunun zayıf mı zayıf, çelimsiz mi çelimsiz bir eşeği vardı. Oduncu yoksul olduğu için eşeği de doğru dürüst beslenemiyor, gün geçtikçe zayıflıyordu. Yemek için saman bile bulamıyordu. Üstelik hiç dinlenemiyor, ormandan şehre odun taşımaktan yorgun ve bitkin düşüyordu. Ağır yük taşımaktan zavallı hayvanın sırtı yaralar içindeydi. Kendi karnını güçlükle doyuran sahibi, ne yazık ki eşeğinin hâline hiç aldırış etmiyordu.
Oduncunun bir arkadaşı seyis idi yani padişahın sarayında atların bakımından sorumluydu. Oduncu bir gün eşeğiyle oduna giderken yolda bu arkadaşına rastladı. Selamlaştılar. Seyis eşeğin hâlini görünce acımıştı.
– “Bu zavallının hâli nedir böyle?” diye sordu.
– “Tek nedeni benim yoksul olmam. Ben karnımı zor doyuruyorum zaten.” diye cevap verdi oduncu.
Seyis hem arkadaşına yardım etmek hem de eşeği bu durumdan kurtarmak istiyordu.
– “Sen onu birkaç günlüğüne bana ver de padişahın ahırında beslenip biraz kendine gelsin.” dedi.
Oduncu bu teklife sevinmişti. “Hem eşeğim biraz güçlenir hem de padişahtan bana biraz yardım gelir.” diye düşünüp eşeği arkadaşına teslim etti.
Seyis eşeği padişahın ahırına götürüp bağladı. Eşek temiz ve bakımlı ahıra girince önce çevresine bakındı. Her yer tertemizdi. Etrafında bir sürü bakımlı, semiz ve iyi görünümlü atlar vardı. Suları, yemleri düzenli olarak geliyor ve vakti geldiğinde tımar ediliyorlardı. Çelimsiz eşek bir onların hâline bir de kendi hâline bakıp iç geçirdi. Gördüklerine dayanamayınca, “Allah’ım! Ben bu kadar sıkıntı çekerken bu atlar neden bu kadar rahat yaşıyor? Ben de senin yarattığın bir varlık değil miyim?” diye söylenmeye başladı.
O gece eşeğin gözüne uyku girmedi. Böyle bir yere geldiği için şükretmek yerine kendini atlarla karşılaştırıp şimdiye kadarki durumundan dertlendi: “Bu atlar hiç yük taşımıyorlar. Yiyip içip yatıyorlar. Üstelik biz eşeklerden daha güçlüler. Bu adaletsizlik değil mi?” diye söylendi durdu.
Ertesi gün ahırda bir hareketlilik başladı. Tam o sırada savaş sesleri duyuldu. Atlara eyerleri, gemleri vuruldu ve savaşa gittiler. Eşek, ahırda yalnız kalmıştı. Savaşın ne olduğundan haberi yoktu. Şaşkınlık içinde olan bitenleri izledi…
Aradan uzun bir zaman geçti. Savaş bitmişti. Atlar yorgun argın geri döndüler. Birçok mızrak darbesi almışlar, yara bere içinde kalmışlardı. Sonuçta ayakları bağlı olarak yere yatırıldılar. Sonra nalbantlar neşterlerle bütün atların bedenlerine saplanan parçaları çıkardılar.
Eşek, bunları görünce aklı başına geldi ve sözlerini geri alarak şöyle dedi: “Yüce Rabbim! Ben yoksulluğuma da çektiğim sıkıntı ve açlığa da razıyım. Yeter ki savaş ve huzursuzluktan uzak kalayım. Ne o gıdayı isterim ne de o yaraları.”
Bizler de kimi zaman başkalarının yaşamlarının iyi taraflarını görüp imreniriz. Oysa her insanın hayatının güzel yanları olduğu gibi zor ve kötü yanları da olabilir. Önemli olan hayatımızdaki güzelliklerin farkına varıp onları iyi değerlendirmektir.

YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Mesnevî’den Hikâyeler | Mevlana Celaleddin Rumi

#hikaye #hikayedinle #hikayeler #hikayesaati #sevgihikayeleri #sevgiöyküleri #engüzelhikayeler #duygusalhikayeler #mesnevi

#YOKSUL ODUNCUNUN EŞEĞİ | Hikayeler #hikaye 2022

hikaye,hikayeler,sihirli hikayeler,hikayeler masallar,masal hikayeleri dinle,hikayeleri masal hikayeleri,prens ve prenses hikayeleri

HABER HAKKINDA GÖRÜŞ BELİRT
YASAL UYARI! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen kişiye aittir.
POPÜLER FOTO GALERİLER
SON DAKİKA HABERLERİ
İLGİLİ HABERLER